Alzheimer sürekliliğinde subklinik epileptiform aktivite: hastalık, bilişsel fonksiyon ve tespit yöntemi ile ilişki
Arka plan
Epileptik nöbetler, Alzheimer hastalığının (AH) yerleşik bir komorbiditesidir. Klinik olarak tanı konmuş Alzheimer hastalığı (AH) hastalarının temporal bölgelerinde 24 saatlik elektroensefalografi (EEG) veya manyetoensefalografi (MEG) ile tespit edilen subklinik epileptiform aktivite (SEA) bildirilmiştir.
AH’deki epileptik aktivite muhtemelen mezial temporal lobda ortaya çıksa da, bu bölgedeki elektriksel aktivite EEG kafa derisi elektrotlarına yayılmayabilir ve standart EEG ile tespit edilemeyebilir. Bununla birlikte, SEA AH’de daha hızlı bilişsel gerilemeye yol açabilir.
Amaçlar
- Preklinik AH denekleri de dahil olmak üzere AH sürekliliğine ait iyi tanımlanmış bir katılımcı grubunda bilişsel olarak sağlıklı kontrollerle karşılaştırıldığında SEA ve interiktal epileptik deşarjların (IED’ler) yaygınlığını tahmin etmek.
- Uzun süreli EEG (LTM-EEG), yüksek yoğunluklu EEG (hd-EEG) veya MEG’nin SEA’yı AH’de saptamada daha üstün olup olmadığını değerlendirmek.
- Klinik, nöropsikolojik ve nörogörüntüleme parametrelerine dayanarak SEA’lı AH hastalarını karakterize etmek.
Yöntemler
AH sürekliliğine ait deneklere (n = 49), altta yatan AH patofizyolojisi olasılığı yüksek olan 2011 NIA-AA araştırma kriterlerine göre tanı konmuştur. Sağlıklı gönüllüler (n = 24) nöropsikolojik testlerde normal puan almış ve amiloid negatif bulunmuştur. Katılımcıların hiçbiri daha önce nöbet geçirmemiştir. IED’leri tespit etmek için deneklere LTM-EEG ve/veya 50 dakikalık MEG ve/veya 50 dakikalık hd-EEG uygulandı.
Bulgular
Kontrollere (%8) kıyasla (p = 0,041; Fisher’in kesin testi) AH deneklerinde (%31) SEA prevalansının arttığını ve hastalık seyri boyunca prevalansın arttığını bulduk (demansta %50, MCI’da %27 ve preklinik AH’de %25). MEG (%25), LTM-EEG (%19) ve hd-EEG’ye (%19) kıyasla AH’de daha yüksek SEA prevalansı göstermese de, MEG 50 dakika başına sivri uçları tespit etmede önemli ölçüde üstündü (p = 0,002; Kruskall-Wallis testi). SEA’lı AH hastaları RBANS görsel-uzamsal ve dikkat alt kümesinde daha kötü puan almış (sırasıyla p = 0.009 ve p = 0.05; Mann-Whitney U testi) ve sol frontal, (sol) temporal ve (sol ve sağ) entorhinal korteks hacimleri olmayanlara göre daha yüksek bulunmuştur.
Sonuç
SEA’nın AH sürekliliğinde kontrollere kıyasla arttığını ve prevalansının AH hastalık evresiyle birlikte arttığını doğruladık. AH hastalarında, SEA daha şiddetli görsel-uzamsal ve dikkat eksiklikleri ve artmış sol frontal, (sol) temporal ve entorhinal korteks hacimleri ile ilişkilidir.
https://doi.org/10.1186/s13195-023-01373-9
yorumlar